17-10-2014 | ... en alles
Het valt me steeds meer op dat veel mensen in het dagelijks leven communicatief heel onbeleefd zijn. Ongeïnteresseerd vooral. Waar is het misgegaan? Waarom kunnen we niet meer zo goed beleefd en fatsoenlijk zijn? Volzinnen Communicatie, in winkels bijvoorbeeld, is vaak heel raar. Veel mensen achter de kassa zeggen nog wel ‘hallo’, maar daarna volgen er meestal geen volzinnen. Wel vragen zij één woord. ‘Bonnetje?’, ‘Bonuskaart?’. Ik stel tegenwoordig een wedervraag. ‘Wil jij een bonnetje, bedoel je dat?’, ‘Ben je je bonnetje kwijt?’, ‘Of ik een bonuskaart heb?’. Dan lijkt het nog op een gesprek. Een man achter mij werd bozig op mij en zei dat caissières moeten afrekenen en niet met de klanten hoeven te praten. En nee, we hoeven ook niet massaal met elkaar te praten, maar de vragen die gesteld worden kunnen wel normaal gesteld worden. Vriendelijkheid over en weer. En gewoon prettig met elkaar communiceren. Wat dus ook met de meneer achter mij in de rij niet lukte. En caissières zijn er niet alleen om te moeten afrekenen, dat vond ik zo gemeen van die man, maar ik ben daar maar niet meer op in gegaan. Onbeleefd De volwassen vrouw in de woonwinkel zei geen gedag, keek geïrriteerd toen ik haar om hulp vroeg bij een hoge stellage, sloeg later bij de kassa een artikel verkeerd aan en toen ik haar erop wees dat het product geen twaalf, maar elf euro was, begon ze te zuchten en zei: ‘Wat maakt die ene euro nou uit’. Ik wilde haar een dreun verkopen, maar ik zei niets. De manager, die twee stappen verderop stond, vindt onbeleefdheid waarschijnlijk...read more
