Wilszwakte. Wat is dat precies? Wanneer is onze wil zwak? Als we twee (of zes) wijntjes teveel drinken, terwijl we ons hadden voorgenomen dit niet te doen? Als we van gedachten veranderen wanneer het moment van handelen is aangebroken? En waarom is het zo moeilijk om onze (goede) voornemens na te komen? Over dit onderwerp, ‘weakness of will’, schrijf ik op het moment een paper. Opmerkelijk is dat er binnen dit debat twee tendensen zijn die relatief ver uit elkaar liggen. Donald Davidson beweert dat we zwak van wil zijn als we weten wat de beste optie is, alle redenen als goede redenen hebben gewaardeerd en beoordeeld, maar vervolgens tegengesteld aan deze optie handelen. Dit wordt de traditionele opvatting van wilszwakte genoemd, ook wel ‘akrasia’. Een filosoof die met een alternatief voorstel kwam, was Richard Holton, die stelde dat onze redenen en oordelen niets met wilszwakte te maken hebben. In plaats daarvan zijn we ‘weak of will’ wanneer we intenties of voornemens hebben gevormd voor een handeling (ergens in de toekomst), maar wanneer het moment van handelen is aangebroken, van plan veranderen. Ik vraag me nu af hoe je wilszwakte kan vertonen, zonder dat daar redenen of oordelen aan verbonden zijn. Wanneer we een keuze maken, op het punt staan te handelen, overwegen we naar mijn idee altijd de redenen die we hebben om deze handeling op dit moment tot uitvoering te brengen. We kunnen ons nog zoveel voornemen, maar als we op het moment van handelen er de meerwaarde niet meer inzien, hebben we aan onze voornemens eigenlijk niet zoveel. Dit is eigenlijk ook wat we, of ik...read more