15-11-2013 | Kleur & Cultuur
Onderweg naar België luister ik naar Studio Brussel. Dat is gezellige radio, waar ze ook niet vies zijn van een beetje goede muziek. Maar niet alleen de muziek is leuk. Ook de taal. Nou ja, dat is gewoon Nederlands natuurlijk, maar met fijne, kleine, enórm grappige details. Ik ben dol op Belgen, hun uitspraken en hun letterlijke vertalingen uit het Engels.
read more
21-10-2013 | Kleur & Cultuur
Het is een zonnige ochtend en mijn mannelijke metgezel en ik kopen gordijnen. Dat is voor ons geen alledaagse activiteit, en we zijn enigszins overdonderd door de hoeveelheid aan keuze en het ingewikkelde maatsysteem. Gelukkig is de verkoper op de markt heel vriendelijk en legt hij prima uit waarom we het door ons gekozen gordijn beter twee en een half keer kunnen zomen dan dubbel. Wij geloven hem. Hij vertelt dat hij veel reist; laatst was hij op een beurs in België, hij is ook veel in Frankrijk. Geïnteresseerd luisteren wij naar zijn verhalen, want veel van het leven van de gemiddelde gordijnverkoper is voor ons nog onbekend terrein. “Laatst was ik nog in een stad in Frankrijk, vlakbij de kust. 70% van de bevolking daar is Noord-Afrikaans. En ik zal je vertellen, ik heb er geen één hoofddoekje gezien. Waarmee ik maar wil zeggen,” zegt hij, terwijl hij zich samenzwerend naar ons toe buigt. “Het kán dus wel.” Ik ben enigszins in verwarring gebracht. Niet alleen door de plotselinge verandering in het gespreksonderwerp, maar ook door zijn woordkeus. Wat bedoelt hij met ‘het kan dus wel’? Dat het mogelijk is om zonder hoofddoekje rond te lopen? Dat weet toch iedereen, dat dat kan? De vraag is niet of dat tot de reële mogelijkheden behoort, maar of je het wilt of niet. Alleen heeft men in Frankrijk niet altijd het recht zich die vraag te stellen. Is dat wat hij bedoelt, dat je het dus prima kan verbieden? Met andere woorden: waar wacht de Nederlandse regering nog op? Waarom denkt die man dan dat ik om een effectief verbod...read more
18-10-2013 | Kleur & Cultuur
In Hongarije worden vlak achter elkaar een aantal Roma-families aangevallen, waarbij een aantal mensen komen te overlijden. In Just the Wind volgen we Mari en haar gezin, die een gewone dag door proberen te komen, zonder zich iets aan te trekken van de dreiging die boven hun gemeenschap hangt.
read more
09-10-2013 | Kleur & Cultuur
Het is oktober. De dagen worden korter, de blaadjes vallen van de bomen en de eerste pepernoten en chocoladeletters zijn al gesignaleerd in de supermarkt. Dus is het ook weer tijd voor mijn favoriete nieuwe traditie; de Zwarte Piet is wel/geen racisme discussie.
read more
10-08-2013 | Kleur & Cultuur
Wij Nederlanders zijn een ster in stating the obvious. Tot die conclusie kwam ik laatst op mijn werk. Ik werk bij een boekhandel op het station, waar mensen vaak al gehaast binnenkomen en liefst zo snel mogelijk weer weg zijn omdat ze hun trein moeten halen. Met de warmte van afgelopen weken wilden ze nóg sneller weg, omdat het in onze winkel werkelijk niet uit te houden was. En dat laatste wrijven ze er maar al te graag in. Werken in de hitte is geen pretje, maar wat het nog veel erger maakte, was dat bijna iedere klant er een opmerking over maakte. Was het niet bij binnenkomst (‘Pfffff, wat een hitte hier!’), dan was het wel bij de kassa (*kreun* *zucht**steun* ‘Hebben jullie geen airco hier?’). Alsof dat het minder warm maakt. Wat is het toch dat Nederlanders zo graag open deuren intrappen? Nederlanders, inderdaad, want we krijgen ook veel buitenlanders in de winkel, en die houden allemaal keurig hun mond. Ikzelf behoor ook tot die categorie. Waarom zou je een opmerking maken over iets wat overduidelijk is? Als ik in een winkel kom beperk ik me tot het hoognodige: gedag zeggen, afrekenen, bedanken en nogmaals gedag zeggen. Saai misschien, maar ik heb geen behoefte aan een praatje over hetgeen dat ik koop of, nog erger, het weer. De mensen die wél hun lief en leed op de toonbank gooien bedoelen het waarschijnlijk goed. Een opmerking over hoe warm het wel niet is, bedoelen misschien wel als een teken van medeleven voor degene die daar de hele dag in moet staan. Maar dat maakt het voor de ontvanger...read more
06-04-2013 | Kleur & Cultuur
Ik houd wel van Marokko, ik houd niet van Marokko. Ik houd wel van Marokko, ik houd niet van Marokko. Een land vol tegenstrijdigheden, zelfs binnenin mij kolken de wateren in verschillende richtingen en gevoelens druisen tegen elkaar in. Een lampje ging afgelopen weekend in mijn hoofd branden en scheen licht over de situatie, waarna ik tot de volgende, tweeledige constatering kwam. Marokko is een mooi land. Erg mooi zelfs. Als je op vakantie gaat of even echt van je vrije tijd wilt genieten als je hier woont, heeft het land veel te bieden. Bergen, bossen, woestijn, grote steden, kleine dorpjes en zee, zon en strand. Wat voor type vakantie je voorkeur ook heeft, in Marokko komt iedereen aan zijn trekken. Aan de andere kant, als je er woont, zijn toeristische vakantiegevoelens regelmatig ver te zoeken. In de grote stad, waar veel te veel mensen wonen met veel te weinig manieren, waar veel te veel auto’s rijden, veel te veel gaten in de weg zitten, veel te veel nare luchten je neus bereiken en veel te veel dingen teveel geld kosten terwijl het dat niet waard is en niet in de juiste verhouding staat tot de hoogte van de salarissen, raak ik soms best gefrustreerd. Dat maakt van Marokko geen minder mooi land, maar van het dagelijkse leven wel een ongezonde en stressvolle routine. Afgelopen weekend stapte ik in Marrakech uit de auto. Toen ik vervolgens de weg overstak – correctie: over rende om auto’s, brommers en fietsen te ontwijken – en de medina inliep was ik de verrotte lucht die er hing en de smerige straten plotseling spuugzat....read more
