Elk meisje kent er wel één. En als het meisje een vrouw wordt, dan blijft dat zo. Er is er altijd een, als je pech hebt meerdere, maar dan zit het je gewoon niet mee in het leven. Je vindt haar aardig, maar eigenlijk haat je haar. Ze is de kotsmisselijke, vleesgeworden nachtmerrie. Perfectie. Ik heb het over de Killer Bee: Miss Perfect.
Niets is wat het lijkt
Als je op school zit, vooral de middelbare school, maak je voor het eerst kennis met Killer Bees. Ze worden omgeven door loopmeisjes, ze pikken de lekkerste jongens in en zelfs leraren trappen erin. Alles was dan perfect aan zo’n kind! “Dat komt”, zei mijn moeder, “omdat ze zich inbeelden dat ze mooi zijn. Ze zijn net zo onzeker als jij, misschien nog wel meer.” En moeders had gelijk, want de Killer Bees uit die tijd zitten nu vaak thuis met obesitas extremas en, als het mee zit, vijf kinderen van vier verschillende mannen, die allemaal tegelijkertijd huilen en poepen. Dus zo perfect waren ze niet. Achteraf.
De ontmoeting
Na de middelbare school kwam alles inderdaad goed. Ik groeide op, kreeg door dat ik best een lekkere kop op mijn romp heb en had aan mannetjesaandacht geen gebrek. Ik genoot van mooie dames. Ik genoot ervan om te zien hoe andere vrouwen hun best deden er goed uit te zien. If you got it, flaunt it! Inspiratie op zijn best. Dit ging tien jaar goed… totdat ik háár zag.
Some girls have it all…
Iedere vrouw kent er wel één. Ik heb er in ieder geval weer één leren kennen. Een perfect, giftig vrouwtjesexemplaar die vooraan stond toen God gezichten, lichamen, haren en stemmen uitdeelde. Zij was haantje de voorste. Bijdehante trut! Ze heeft het voor me verpest. Mijn zelfvertrouwen pakt zijn koffers als ze bij mij in de buurt is. De eerste keer dat ik haar zag hoopte ik dat ze snel weer zou verdwijnen uit mijn leven, de blonde zomerstorm die zich voorstelde als de vriendin van iemand die er nu even niet toe doet. Ze was jong, oogverblindend, had een te leuke baan en het pakketje was simpelweg te compleet om ook écht aardig te zijn. Maar helaas, ze kwam bij me staan. Want ze kende nog niemand op het feestje en ze hoopte nieuwe mensen te leren kennen. Ze was benieuwd naar wat ik allemaal deed en hoopte aan het eind van de avond mij nog eens te zien. Want wat was ik een leuke meid!
En nu, na haar twee maanden niet gezien te hebben, was ze gisteren weer op een feestje. Ik slikte en kreeg het spontaan benauwd. Mijn sexy outfit werd een aardappelzak. Wat zat mijn haar eigenlijk kut en fuck, wat kreeg ik een ouwe kop, constateerde ik op de wc. Alle mannen leken naar haar te kijken en hoewel ik de mijne er niet op kon betrappen; hij deed het vast stiekem! Is het de angst om ouder te worden, is het jaloezie, is het dat ik met haar zou willen ruilen?
Nee. Dat niet. Denk ik. Ik wilde haar ontwijken, maar het was al te laat. Ze had me gezien. De Killer Bee kwam op me af, klaar om me te steken.“Hey, Cilla. Hoe gaat het? Ik wilde het eigenlijk vorige keer al zeggen, maar je was zo snel weg. Wat ben jij een prachtige vrouw…”
photo credit: Marta Nørgaard via photopin cc
