Innerlijke rust. Zen. Het zijn geen begrippen die je direct associeert met jonge werkende ouders. Toch zijn er zeker wel momenten waarop je aan je innerlijke rust kunt werken, júist als je kleine kinderen hebt.
1. De Duplo
Elke peuter houdt van Duplo en elke peuter vindt de Duplo nóg leuker als papa of mama ook op de grond komt zitten om met de Duplo te spelen. De eerste tien, twintig keer dat je een poging doet, verveel je je, geloof mij. Je telefoon brandt in je zak. Even appen, mailen, Facebooken… multitasken is zo verleidelijk bij intredende verveling. Geef er niet aan toe maar accepteer de Duplo als een ontspan-moment. Zen.
2. De speeltuin
Dit is een oefening voor gevorderden. Het ziet er zo gezellig uit, ouders met jonge kinderen in de speeltuin op een zonnige dag. Maar in werkelijkheid is het Heel Saai om op een bankje te zitten, of in een speelhuisje terwijl je peuter zandpannenkoekjes bakt. Weer roept de verleiding van je smartphone en weer moet je proberen die te weerstaan. De speeltuin is de ideale plek om even niets te doen. Geniet van het zonnetje, laat je gedachten de vrije loop en kom tot rust. Zen.
3. Het zwembad
De ultieme ontspanning op een vrije dag: het peuterbad. 30 centimeter warm water, een zichzelf vermakende peuter en je telefoon heel ver weg in je kluisje. Ga zitten of liggen en doe niets. Zen.
4. De gebroken nacht
Kleine kinderen worden ’s nachts wakker. De eerste tijd omdat ze ’s nachts voeding nodig hebben, daarna nog een tijd omdat ze niet altijd makkelijk alleen in slaap kunnen vallen, en daarna ook nog regelmatig omdat ze eng gedroomd hebben of een knuffel kwijt zijn of groeipijn hebben of denken een dode wesp op het raam te zien. Als ouder ben je dan in de stille nacht wakker met een wakker kind. Het ultieme zen-moment. Kijk niet op de klok, tel geen uren, maar relax. Zen.
5. Kindertelevisie
Vroeger keek ik in de vooravond naar de Wereld Draait Door of Masterchef Australië, maar dat is er nu niet meer bij. Want of ik zit op de grond terwijl mijn peuter mij plastic ijsjes en pannenkoeken serveert, of ik hang op de bank terwijl mijn peuter een filmpje kijkt op mijn telefoon. En peutertelevisie is over het algemeen zo saai (vooruit, op Buurman & Buurman na) dat ik niet eens meer een poging doe het te volgen maar mijn ogen even dicht doe en toegeef aan mijn after-dinner-dip. Zen.
