Shit. Had je je net voorgenomen om deze avond helemaal níks te doen, belt een goede vriendin in tranen op met de mededeling dat haar vriendje het heeft uitgemaakt. Kut. Nou ja, even haar verhaal aanhoren en het vol-le-dig met haar eens zijn ‘wat voor een arrogante zak het is’. Klaar denk je. Maar dan dringt de vriendin opeens aan om langs te komen. Laat je haar komen of kies je voor jezelf en zeg je eerlijk dat je daar nu even niet op zit te wachten?
Keuzes blijven altijd lastig. Soms heb je binnen no time een beslissing genomen en andere keren doe je er dagen, weken of zelfs maanden over. En dan nóg twijfel je daarna of je wel het juiste hebt gedaan.
Het lijkt ook wel alsof we in een tijd leven waarin we steeds méér keuzes moeten maken. Niet alleen ons eigen leven en dat van de mensen om ons heen is belangrijk, ook moeten we denken aan Afrika, biefstukjes, Grieken en noem ze maar op. En veel van die zaken roepen keuzes op. Zo gaan die reclames over plofkippen me uiteraard aan het hart en doe ik mijn best om bewust te kiezen tijdens het boodschappen doen.
Maar het wordt me toch wel lastig gemaakt nu ik weet dat plofkip zielig is voor de kip zelf, terwijl het qua uitstoot van broeikasgassen veel beter voor het milieu is dan bijvoorbeeld biologisch kippenvlees. Om over het verschil in prijs nog maar te zwijgen. Betrokken zijn is prima, maar zodra mijn portemonnee er betrokken bij raakt, ben ik opeens toch minder principieel…
Soms lijken keuzes onbeduidend, maar hebben ze toch een grotere invloed dan verwacht. Zo was ik van de week op een doordeweekse avond nog even de kroeg in met wat studiegenoten. De volgende dag moest ik weer vroeg in de collegebanken zitten, dus ik had me voorgenomen om op tijd naar huis te gaan. Maar ja, het was beregezellig en de biertjes smaakten ook niet verkeerd. Wat te doen? Ik besloot toch nog even te blijven hangen en rolde uren later pas m’n bed in. De volgende dag had ik spijt. Want aangeschoten als ik was, was ik vergeten de wekker te zetten en werd ik véél te laat wakker. Bezweet van het harde fietsen kwam ik nog net op tijd aan op school, maar de kater en vermoeidheid waren duidelijk voelbaar. Shit, verkeerde keuze.
Was het maar wat makkelijker om de juiste keus te maken. Of was er maar iemand die het voor ons kon doen, zodat we hem of haar de schuld konden geven als het achteraf de verkeerde bleek te zijn. Maar ja, dan zouden we ook weer nooit kunnen leren van onze foute keuzes. En is dat niet wat ons verder brengt in het leven?
photo credit: Shan Sheehan via photopin cc
