Critici noemen het een luxeprobleem, huisartsen een burn-out, arbo-artsen overspannen, coaches spreken over een belangrijk punt in je leven en je baas vindt het aanstellerij. Hoe je het ook noemt, een op de tien werknemers in Nederland is opgebrand en overspannen. Maar wat doe je als jij ineens alleen nog maar apathisch uit het raam kunt zitten staren? Uit eigen ervaring weet ik dat overspannen zijn alles behalve een über chille sabbatical is om betaald doordeweeks cappuccino’s te kunnen drinken met je vriendinnen.
Ten eerste werken mijn vriendinnen doordeweeks en daarnaast wilde ik zo min mogelijk mijn huis uit. Alles was me teveel. Van de (super)markt raakte ik in blinde paniek, moest janken wanneer de melk op was (en ik houd helemaal niet van melk!), had constant koppijn, zakte meerdere malen per dag door mijn benen van moeheid en ik zag vlekken die anderen niet zagen. Niet echt über chill, dus.
Je kunt je dit niet voorstellen? Dat kon ik ook niet. Ik wist niet eens precies wat me overkwam. Ik heb me laten vertellen dat ik overspannen was en ze hebben het me uitgelegd: als een elastiekje waar de rek uit is. Oké, maar wat moet je dan doen als uitgerekt elastiekje?
1. Voel je niet schuldig, je bent ziek
Ziek zijn is zwemmen in je eigen zweet en baden in gal terwijl je ijlend wakker wordt in een droom waar je bazin een boze alg is en suikerwolken door de poorten van de Jumbo verdwijnen in het geluid van de vuilniswagen voor je deur.
Fout!
Dat is ‘griep hebben’. Jij bent ziek, niet een weekje, maar langdurig, zeker een maand of zes. Accepteer het en houd op met dat schuldgevoel. Je zit niet voor de lol nerveus en verlamd alleen op de bank. En zelfs al zou je even een kopje koffie drinken met de buurman. Je zit niet in een inrichting.
2. Vind een coach
Je bent Lila Labiela and you need help! Ook van je vriendinnen, je familie, je partner en je huisdier, maar je hebt een buitenstaander nodig om eens even goed naar binnen te kijken. Zelf veeg je namelijk al snel iets onder het vloerkleed, of je bent zo gewend aan die paarse kast dat je niet eens meer ziet dat ‘ie niet meer in je interieur past. Een coach dus. Eentje die je energie geeft zonder je uit te putten en die je heldere inzichten en handvatten biedt. Je hebt het nodig. Echt.
3. Laat je niets wijsmaken
Je komt er zeker achter dat de manier waarop je tot nu dacht, deed en handelde niet (meer) bij je past. Wanneer anderen dit horen, bestaat de kans dat ze jou zien als de enige reden dat je overspannen bent. Dat jij het gewoon niet kunt, zeg maar. Vooral werkgevers en leidinggevenden hebben daar een handje van. Hoeven ze ook niet meer te kijken of zij iets anders hadden kunnen doen.
Laat je niets wijsmaken! Natuurlijk komt het ook door de manier waarop jij omgaat (-ging) met dingen, maar het zegt niets over je kwaliteiten. Knoop dat goed in je oren.
4. Accepteer dat je op je bek gaat (en nog 10.000 keer)
Het gaat lekker bij je coach, vrij van schuldgevoel, je hebt geaccepteerd dat je jankt om lege pakken melk, je wandelt zelfs 3x per week, je bent hard bezig jezelf er weer bovenop te krijgen, tralalalaaa…BAM! Tegen de spreekwoordelijke muur.
Dus daar sta je dan met een bult op je kop weer weken voor je uit te staren. Jezelf te verwijten dat je het weer niet goed hebt gedaan, te weinig rust hebt gepakt, te hard van stapel bent gelopen. Niet doen! Het ging goed, dus accepteer deze tegenslag en pas jezelf weer aan.
5. Ga niet te snel weer aan het werk
De arboarts en je werkgever willen je ‘zet.es.em.’ weer aan het werk. Neem de tijd. Als je na 4 maanden gaat integreren en het voelt niet goed, doe het niet. Laat je niet pushen, maak duidelijke afspraken over wanneer, hoeveel en wat voor werkzaamheden. Neem je coach mee als je dat prettig vindt en maak samen met je werk een plan dat voor jou haalbaar is. Je werk vindt wel weer vervanging, maar jij niet voor jezelf.
6. Ga mediteren
Zo cliché, maar zo waar. Overspannen zieltjes piekeren teveel. Je geest (en lijf) tot rust brengen is dus cruciaal. Neem dat van me aan. Ik weet niet of je gedachten ooit hun bek zullen houden, maar je zult zien dat ze rustiger worden. Anders ga je maar op les. Dat is niet zweverig. Het brengt je juist weer met beide benen op de grond. Dat is juist wat je weer moet leren; stevig op de grond staan.
7. Durf te kiezen
Je zult zien dat je straks weer wat luchtiger tegen de wereld aankijkt. Dat is het moment om dat wat je bij je coach hebt geleerd in de praktijk te brengen. Er moet tenslotte iets veranderen. Het is alleen ontzettend moeilijk om echt te veranderen.
Daarom zeg ik: durf te kiezen. Kies voor je eigen geluk. Voor doen wat jou gelukkig(er) maakt, waar je blij van wordt, wat je belangrijk vindt en waar je energie van krijgt.
Je hoeft niet direct je baan op te zeggen en van vingerverven je beroep te maken, maar durf te kiezen om echt te veranderen. Niets is blijvend, dus kies in ieder geval. Iets waar je blij van wordt.
8. Geloof in je pad
Alles wat nieuw is, is ook een beetje eng. Dat oude was makkelijker, dat andere voelde veiliger en wat nou als….. Ja? Wat nou als? Dan dat! Zo simpel is het. Maak je geen zorgen over morgen en of iedereen je dan nog wel aardig vindt. Laat het los. Ontspan. Geloof in je pad, want die is van jou en van niemand anders. Succes!
Heb je nog meer tips? Deel ze hieronder en help elkaar de verbeterde versie van onszelf te worden!
