Mannen zijn harig. Zo is dat nou eenmaal. De één is hariger dan de ander, maar haar hebben we allemaal. Op hoofd, borst, rug, ballen, billen, oren, neus, tenen, kin en god weet waar nog meer. Haar is een keuze, nu meer dan ooit, en dan zeker zichtbaar haar. Zoals de inmiddels niet meer te ontkennen pluk haar op mijn kin. Mijn baard. Ik heb namelijk een baard. Het gebeurde eigenlijk vanzelf en onschuldig. Van een five-o-clock-shadow naar een stoppelbaard naar wat ruige plukjes en toen ineens, de baard. Want ik was op vakantie en als mannen iets fijn vinden om op vakantie níet te doen dan is het scheren. Scheren staat namelijk gelijk aan vroeg opstaan en naar je werk gaan en eruit zien zoals van je wordt verwacht. En daar houden wij eigenlijk niet van, liever zijn we woest en oer en onafhankelijk. Liever zijn we de jager die behaard met een speer op zoek gaat naar een prooi om te verschalken. Liever voelen we ons vrij en woelen we met onze knuisten door onze weelderige baard terwijl we de zonsondergang tegemoet rijden op paard of motor nadat we weer een dorp hebben geplunderd of een prinses hebben bevrijd. Dus als we dan een keer bij de gratie van de baas twee weken vrij hebben om een tent op te zetten op één of andere Zuid-Europese kutcamping dan willen we daar woest en oer zijn. En dus wordt er niet geschoren. Lekker met jeukende kin de plasemmer naar het toiletgebouw brengen of met schurende stoppels in hawaiizwembroek de afwas doen tussen de schreeuwende Franse kinderen. Lekker oer....read more
