18-08-2012 | Kleur & Cultuur
Het klinkt misschien niet zo netjes naar alle Ramadannende mensen toe, maar ik ben er zo ontzettend klaar mee. Ik heb de hele maand netjes volgemaakt en zoals ik al eerder schreef zijn het niet de honger en de dorst, maar vooral het gebrek aan ritme en slaap die me opbreken. Doordeweeks wordt er overdag gewerkt en word je tweederde van de avonden uitgenodigd bij familie om met hen de ftour en het diner te nuttigen. In het weekend slaap je overdag en doe je de hoogst noodzakelijke dingen, zoals de boodschappen en wat schoonmaakkarweitjes in huis. Voor de rest hang je, als je nog tijd over hebt, voor de televisie en probeer je je zinnen te verzetten door je te concentreren op een spannende serie of een goede film. Dan zijn er ook nog avonden waarop je mensen bij jezelf thuis uitnodigt om het ritme een beetje te doorbreken. Zo gauw als je mensen bij je op bezoek krijgt kan het kookspektakel beginnen. Voor de komst van twee mensen sta je al gauw een uur of vijf in de keuken, en twee mensen is een belachelijk on-Marokkaans minimum. Je maakt alles zelf klaar, zonder handige kruidenmixjes of basispakketten, zoals die in Nederland zo voor de hand liggen om te gebruiken. Denk aan sausmixen, wereldgerechten, een soepbasis of salades voor op toastjes. Met twee linker kookhanden kom je hier dus nergens. Gelukkig ben ik niet volledig onkundig aangelegd, dus in de keuken red ik me wel, maar het kost wat tijd. Het snijden van alle groenten voor in de goedgevulde tomatensoep, het rollen van de balletjes. Het voorbereiden van een mengsel...read more
02-08-2012 | Kleur & Cultuur
Ik begin een ervaringsdeskundige te worden wat betreft het leven in Marokko en zelfs wat betreft het leven als Moslim. Want, ik doe mee aan de Ramadan. Niet zomaar, om ermee te stoppen wanneer ik daar zin in heb, of voor spek en bonen, maar echt zoals de Moslims hier om me heen. Het enige verschil tussen mij en de rest is dat ik niet ineens wel -of meer- ga bidden dan wanneer het geen Ramadan is. Ik dompel mezelf onder in de cultuur en haar tradities. Het is interessant en het wordt me door niemand opgelegd, ik doe het op volledig vrijwillige basis. Des te beter, want zo gauw als iemand mij iets verplicht om te doen, doe ik het juist niet, hoe dan ook. Ik doe mee uit respect, solidariteit en om voor mezelf te ontdekken wat het is, wat het met je doet en hoe het voelt. Ook vind ik het behoorlijk gênant om bijvoorbeeld op het werk stiekem mijn flesje water leeg te drinken en een boterham weg te werken op het toilet, met het risico dat toch iemand mij betrapt. Terwijl iedereen ervan uitgaat dat ik niet meedoe en niemand verwachtingen heeft en juist verrast is als ik aangeef net als iedereen om me heen mee te vasten. Misschien is dat ook wel een deel van mijn motivatie: laten zien dat ook ik dit kan en dat ook ik, als Nederlandse, deze maand kan en wil gebruiken om eens dieper na te denken over de betekenis van het leven en over hoe ik met het leven omga en om zou kunnen gaan. Niet dat...read more
16-05-2012 | Sekse
Als vrouw ben je altijd bang dat als jij het niet doet, het niet gebeurt. Of je doet het maar weer, omdat je anders voor de zoveelste keer moet gaan zeuren en vragen om hulp. En wat willen we nou liever dan het zeurstigma ontkrachten? Wij onderdanige vrouwen. We varen gedwee mee op de stroom die gecreëerd wordt door de mannen om ons heen. In de dagelijkse bepaling van de tijdsbestedingen heeft de man behoorlijk wat in de pap te brokkelen. Vaak zonder dat hij zich daar bewust van is, jij als vrouw voelt dit waarschijnlijk zo. Lekker laten brokkelen zou je kunnen zeggen, maar toch klopt er af en toe iets niet. Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar dat komt mijns inziens soms doordat wij vrouwen vaak automatisch daadkrachtiger zijn in het op ons nemen van taken. Bijvoorbeeld: na het eten zit je elkaar nog even tonnetje rond aan te kijken, al uitbuikend zie je de vieze vaat en de etensresten vragen om opgeruimd te worden. Als vrouw zijnde sta je op en je begint af te ruimen -mits je hiervoor niet een te luie zeug bent- en af te wassen, of alles in de vaatwasser te zetten. De aanwezige kerel slaat nog even de krant open of loopt vast naar de woonkamer om plaats te nemen op de bank of in de hangstoel voor de televisie. Hier heeft hij al een voorsprong: de afstandsbediening is van hem, hij kiest de zender uit. De bewust gekozen zender zal dan vaak toevallig net een sport- of autoprogramma uitzenden. Jij voelt je vervolgens niet geroepen om erbij te komen zitten, dus rommelt...read more
21-01-2012 | ... en alles
Al het reclamemateriaal en de website van de mall, staan vol met niet-Marokkaans uitziende blonde personages en het feit dat je er kunt schaatsen op een grote ijsbaan doen niet vermoeden dat één stap buiten de mall, voorbij de Imax 3D-bioscoop, een andere wereld ligt. Morocco Mall. Daar was ik. In Casablanca. Het grootste winkelcentrum in heel Afrika, in 2011 opgetrokken uit een braakliggend stuk grond aan zee. Ik waande me in een grote Europese stad, in Amerika zelfs, wetende dat Jennifer Lopez er een optreden heeft gegeven tijdens de opening. Een enorme show moet het geweest zijn. Vol trots praat de jeugd in Casablanca over dit spektakel. De enorme fonteinshow bij Morocco Mall, waarbij het water meebeweegt op de muziek van Let’s Get Loud, deed mij terugdenken aan de power van dat nummer toen het in de Nederlandse hitlijsten verscheen. In deze mega mall vind je alle winkels die je in de Nederlandse steden vindt en meer. H&M, Zara, Mango, zelfs een Geox schoenenzaak. Maar ook Franse toppers als een niet van de originele te onderscheiden Galeries Lafayette, een Louis Vuitton en een Promod. De gehele bovenste etage is gevuld met alle denkbare fastfoodketens, sushi-restaurants en broodjeszaken. Let wel: alles wordt verkocht tegen Europese prijzen. Al het reclamemateriaal en de website van de mall, staan vol met niet-Marokkaans uitziende blonde personages en het feit dat je er kunt schaatsen op een grote ijsbaan doet niet vermoeden dat één stap buiten de mall, voorbij de Imax 3D-bioscoop, een andere wereld ligt. Een puur Marokkaanse wereld, onderhevig aan forse welvaartsverschillen. Waar de arme sloeber met een golfplaat boven zijn hoofd en...read more
30-07-2011 | Kleur & Cultuur
Het is weer bijna zover: de jaarlijkse vastenmaand van de Islam gaat gauw van start. Als je je, zoals ik, geregeld onder Moslims begeeft, ga je er ook nog wat van begrijpen. Daar waar ik eerst dacht dat ik altijd jarig was tijdens de Ramadan, weet ik nu dat deze maand volgens de Islamitische jaartelling in onze jaartelling elk jaar tien dagen eerder valt. Een jaar in de Islamitische jaartelling duurt namelijk tien dagen korter dan onze Christelijke jaartelling. Een illusie armer, wat kennis rijker. De Ramadan is een zeer zware periode, vandaar dat enkel mensen die het lichamelijk aankunnen eraan meedoen. Zieke mensen, oude mensen die er aan onderdoor kunnen gaan, jonge kinderen, vrouwen die menstrueren, mensen die reizen, zijn voorbeelden van groepen die er niet aan mee hoeven doen. Vaak vooral omdat het de gezondheid in gevaar kan brengen. Dat is vooral niet de bedoeling. Niet drinken en eten tussen zonsopgang en –ondergang tijdens de zomermaanden is niet wat je zegt een eenvoudige opgave. De dagen zijn lang en de temperaturen liggen gemiddeld hoger – in Nederland iets minder misschien… maar dat terzijde. In Arabische landen is de situatie ook weer anders omdat daar praktisch iedereen om je heen in hetzelfde schuitje zit. In Nederland ben je vaker een vreemde eend in de bijt; je doet iets wat velen om je heen niet begrijpen. Maar toch. Vorig jaar en het jaar ervoor heb ik een paar dagen meegedaan, om te ervaren hoe het voelt. En uit respect. Het gekke is dat er een knop om gaat. Je zegt tegen jezelf, nadat je ’s ochtends heel vroeg uit...read more
