Vrouwen maken zichzelf zwak! 5 manieren hoe we dit kunnen stoppen.

Mannen en de media maken ons het leven zuur. De media zendt alleen maar onrealistische vrouwbeelden uit en mannen geilen gretig op die onrealistische vrouwbeelden. Daarnaast blijkt het ouderwetse vrouwbeeld in praktijk hardnekkiger dan verwacht. Dat is allemaal heel treurig, maar dames: wij maken vooral onszelf zwak.

read more

Ik vind mezelf leuk. En ik lach om mijn eigen grappen

‘Lach je nou om je eigen grap?’ ‘Jij lacht er toch ook om?’ ‘Ja, maar je lacht toch niet om je eigen grappen?’. Moeilijke gesprekken vind ik dat. Want, kort samengevat; de grap was blijkbaar leuk, er werd hard gelachen, maar ik mag het vooral zelf niet leuk vinden. Waarom dan niet? Als een ander die briljant leuke opmerking zou hebben gemaakt, dan was het wel toegestaan? Een grap is een grap. Stel dat ik een grap maak, of iets heel lolligs zeg, omdat ik het dus zelf ook echt heel lollig vind. En er in mijn hoofd al heel hard om moet lachen. Dan denk ik, tijdens die grappige gedachte; nou nou, wat leuk, ik gun de anderen ook eens wat lol. En als ik het dan uitspreek en mensen moeten lachen, dan moet ik me inhouden? Neen. Vind ik. Ik lach dus mee. Want mijn lollige opmerking was waarschijnlijk gewoon heel scherp, enorm leuk of geinig ver gezocht. Ik hou van ver gezocht. Maar niet zó ver dat het niet meer te begrijpen is. En wat eigenaardig wordt. Al kan dat ook weer heel leuk zijn. Reactie-technisch gezien dan. Ik heb een goede vriend die echt heel erg grappig is. Grappiger dan dat hij is, kan bijna niet. Ik moet altijd heel hard om hem lachen. En zijn bizar grappige opmerkingen gaan keer op keer door mijn hoofd, dagen lang, waardoor ik dan ook iedere keer weer flink kan lachen. Als hij zoiets leuks zegt, lacht hij zelf ook. Terecht, vind ik, want het is gewoon heel scherp, prikkelt alle lachspieren die een mens maar in zich...read more

De vrouw der vrouwen; The Killer Bee

Elk meisje kent er wel één. En als het meisje een vrouw wordt, dan blijft dat zo. Er is er altijd een, als je pech hebt meerdere, maar dan zit het je gewoon niet mee in het leven. Je vindt haar aardig, maar eigenlijk haat je haar. Ze is de kotsmisselijke, vleesgeworden nachtmerrie. Perfectie. Ik heb het over de Killer Bee: Miss Perfect. Niets is wat het lijkt Als je op school zit, vooral de middelbare school, maak je voor het eerst kennis met Killer Bees. Ze worden omgeven door loopmeisjes, ze pikken de lekkerste jongens in en zelfs leraren trappen erin. Alles was dan perfect aan zo’n kind! “Dat komt”, zei mijn moeder, “omdat ze zich inbeelden dat ze mooi zijn. Ze zijn net zo onzeker als jij, misschien nog wel meer.” En moeders had gelijk, want de Killer Bees uit die tijd zitten nu vaak thuis met obesitas extremas en, als het mee zit, vijf kinderen van vier verschillende mannen, die allemaal tegelijkertijd huilen en poepen. Dus zo perfect waren ze niet. Achteraf. De ontmoeting Na de middelbare school kwam alles inderdaad goed. Ik groeide op, kreeg door dat ik best een lekkere kop op mijn romp heb en had aan mannetjesaandacht geen gebrek. Ik genoot van mooie dames. Ik genoot ervan om te zien hoe andere vrouwen hun best deden er goed uit te zien. If you got it, flaunt it! Inspiratie op zijn best. Dit ging tien jaar goed… totdat ik háár zag. Some girls have it all… Iedere vrouw kent er wel één. Ik heb er in ieder geval weer één leren kennen. Een...read more