Moeten we daar nou medelijden mee hebben of ze, net als de rest doet, kapot negeren? Dat vind ik nou moeilijk.Er zijn van die momenten dat ik heel snel medelijden heb met mensen. Eigenlijk is dat niet goed, want vaak weet ik het naadje van de kous niet en is het dus misschien helemaal niet de moeite waard om bedroefd te worden over de situatie van de ander. Je kent het misschien wel: je bent op een bijeenkomst, een congres of een expositie, en één van de sprekers staat de hele avond in een hoekje van de zaal voor zich uit te staren, te knikken en glimlachen naar voorbijgangers, maar niemand spreekt hem aan en hij stapt uiteindelijk ook niet op iemand af. Is hij dan de grote sukkel, omdat hij geen uitstraling heeft of zelf geen actie onderneemt? Kennen al de andere aanwezigen deze persoon en weten dus dat hij een loser is met wie niemand een gesprek aan wil knopen omdat hij vervolgens de rest van de avond aan je blijft plakken? Weet iedereen dat hij ooit betrokken is geweest bij een verschrikkelijk voorval, waarbij door zijn toedoen iemand om het leven is gekomen? Hij heeft in ieder geval het lef om te spreken voor een publiek en blijkbaar was het de moeite waard om zijn onderwerp op de agenda te zetten. Ik krijg dan altijd de neiging om nou juist met die persoon te gaan praten en zijn boek te kopen. Om dan tot de ontdekking te komen dat hij misschien overkomt als een loser, maar in het echt een zeer sympathieke persoon is met veel...read more
