Of het overdreven klinkt of niet om nu over herinneringen te gaan praten die ik aan Nederland heb na een toch relatief korte tijd in Marokko, de drastische veranderingen in mijn leven doen mij terugkijken op mijn leven in Nederland. Vooral omdat ik me hier niet altijd volledig op mijn gemak voel herinner ik me Nederland en mijn leven daar als iets zeer positiefs.
6 maanden zit ik nu in Marokko. Op één week na ben ik het land niet uit geweest gedurende die maanden. Op Nederlandse bodem heb ik 6 maanden lang geen voet gezet. Buiten het Skypen en bellen met het thuisfront om, heeft mijn familie me een bezoekje gebracht, ergens in het midden van deze periode. De verdrinking nabij, zou je dus kunnen zeggen dat het om een bijna totale onderdompeling gaat in de Marokkaanse samenleving.
Van een aantal van mijn ervaringen heb ik verslag uitgebracht: de rompslomp rondom het regelen van alle documenten voor in het dossier om hier te kunnen trouwen, de Ramadan, de ondeskundigheid van veel vaklui, het doorsnee taxiritje in Casablanca, het Offerfeest.
Het dagelijkse leven is daarentegen moeilijker in één column te vatten. De confrontatie met de mensen op straat, de gevolgen van de beslissingen die door de regering (De Koning) genomen worden, de achterstand in opvoeding en onderwijs, de religie verweven in het dagelijkse leven, de taal en ook met de familie, moet je eigenlijk zelf beleven om te kunnen begrijpen wat ik bedoel.
Of het overdreven klinkt of niet om nu over herinneringen te gaan praten die ik aan Nederland heb na een toch relatief korte tijd in Marokko, de drastische veranderingen in mijn leven doen mij terugkijken op mijn leven in Nederland. Vooral omdat ik me hier niet altijd volledig op mijn gemak voel herinner ik me Nederland en mijn leven daar als iets zeer positiefs.
Maar klopt het wel dat ik tegenover elk negatief aspect hier een positief aspect kan zetten uit Nederland? Ben ik het Nederlandse leven niet teveel aan het ophemelen? Moet ik niet uitkijken dat ik de negatieve, Marokkaanse aspecten zo belicht dat alle positieve aspecten in Nederland nog positiever lijken?
Als ik de deur uit wil in Casablanca, word ik om de haverklap aangesproken, nagefloten, of er worden andere toespelingen gemaakt. Een voorbeeld: In de supermarkt wil een man een dialoog met me aangaan, ook al geef ik duidelijk aan daar niet in geïnteresseerd te zijn. Buiten de supermarkt hangt hij rond, wachtend tot ik klaar ben met boodschappen doen om me op nieuw vragen te stellen. Nederland is niet vrij van types die je lastig vallen, maar het is niet iets wat dagelijks gebeurt, en het feit dat ik een ander uiterlijk heb dan de standaard Marokkaanse vrouw maakt weinig verschil: alle vrouwen worden hier op deze manier lastiggevallen.
Wil ik na het vallen van de avond een brood halen bij de bakker om te hoek, dan geeft mijn kerel er de voorkeur aan met me mee te lopen. Ik begrijp waarom en ik vind het nog prettig ook. Hoe onafhankelijk ik in Nederland was, zo afhankelijk ben ik hier. Stapte ik in Nederland zonder blikken of blozen in een bus of trein om te gaan en staan waar ik wilde, hier denk ik eerst wel tien keer na voordat ik een boodschap ga doen. Laat staan een rondje hardlopen in de wijk: ik heb het in geen zes maanden meer gedaan.
De regering lijkt hier haar best te doen om vooruitgang te boeken, maar ze zetten zichzelf voor gek door de hand van De Koning te kussen tijdens ceremoniële aangelegenheden. Het ergste is nog dat de bevolking dom wordt gehouden en dit tafereel bewondert. Het niveau van het publiek onderwijs bijvoorbeeld, is abominabel. Privéscholen zijn onbetaalbaar en degenen die het zich kunnen veroorloven, kunnen het zich ook veroorloven hogere cijfers voor hun kinderen te financieren.
Een andere stap is het aanleggen van autowegen van hoge(re) kwaliteit en tramlijnen in de steden Rabat en Casablanca. Enkel en alleen de mensen die zich al konden verplaatsen en de butsen, deuken en mankementen van hun auto konden financieren hebben de mogelijkheid hiervan gebruik te maken. Voor de mensen die voorheen in de krottenwijken woonden en geen werk konden vinden in de ene stad, is niets veranderd, ze kunnen nog steeds niet naar de andere stad.
In Nederland is het niveau van onderwijs vele malen beter dan hier, ook al klagen we er op los binnen de Tweede Kamer, dat klagen heeft als doel het niveau in stand te houden en te blijven verbeteren. We houden vinger aan de pols.
In Nederland kan iedereen zich verplaatsen van de ene naar de andere kant van het land. Je betaalt je scheel voor een treinkaartje bij de NS, maar de situatie is nog láááng niet zo erg als hier.
Er gaan in Nederland ook dingen mis, het is geen paradijs op aarde. Het weer is over het algemeen niet om over naar Marokko te schrijven en de nationale keuken bestaat uit aftreksels van de Franse.
Maar toch. Tóch droom ik over Nederland, wil ik daar zijn, het is er beter dan hier. Toch?
