In mei 2011 overleed schrijver en visagist Clark Accord. Tot vlak voor zijn dood was hij bezig met de roman Plantage d’Amour, over het roerige slavenverleden van Suriname. De roman heeft Accord helaas niet af kunnen schrijven, toch is het gepubliceerde gedeelte zeker de moeite van het lezen waard.
De broer van Kenneth Campbell is een nogal stereotype Surinamer. Hij faalt als vader en ziet zijn uitkering als boetegeld omdat zijn Afrikaanse voorouders door Nederland naar Suriname zijn gehaald en daar zijn uitgebuit als slaven. Alles was de broer van Kenneth nu niet lukt, komt door de slavernij.
Kenneth stoort zich aan dit soort mensen. Helemaal omdat hij zelf wel succesvol is, terwijl hij dezelfde voorouders heeft als zijn broer. Hij werkt bij een scholengemeenschap en heeft al jaren een stabiele relatie met de hoogblonde Friezin Pleunie. Met haar wil hij ook dolgraag een complete kinderschare op de wereld zetten, maar Pleunie ziet dat anders.
Hun relatie gaat stuk en na 27 jaar niet in Suriname geweest te zijn, besluit hij terug te gaan. Op zoek naar zijn roots, graven in het slavenverleden om te zien wat er nu waar was. Hij weet maar een naam; Philipus Andro Macnack. Andro wordt met zijn familie na de afschaffing van de slavernij eigenaar van de plantage Berlijn en is de betovergrootvader van Kenneth.
De plantage is nu een soort vakantiepark geworden en Kenneth heeft er een huisje gehuurd, zodat hij niet alleen kan zien waar zijn voorouders woonden, maar hij hoopt daar ook antwoorden te krijgen over het verleden van zijn familie. Al direct in de taxi onderweg naar Plantage Berlijn heeft hij geluk, zijn taxichauffeur Nadira is niet alleen een goede chauffeuse, maar weet ook bijzonder veel over plantage Berlijn en de slaven die daar woonde. Ze brengt hem dan ook in contact met haar oom, die echt alles weet over de families de op de plantage hebben gewerkt en gewoond.
Maar kan Waldy, de oom van Nadira, wel alle antwoorden geven waar Kenneth naar op zoek is? En is hij op zoek of op de vlucht voor zijn leven in Nederland?
Aanvankelijk vroeg ik me af of het wel zin heeft om een roman te publiceren die niet eens af is. Nadat ik Plantage d’Amour in een ruk had uitgelezen, begrijp ik precies waarom deze roman is gepubliceerd. Niet alleen omdat het verhaal ‘af’ genoeg is, maar ook omdat er onder veel mensen een verkeerd beeld leeft over de slavernij in Suriname en hoe Surinaamse mannen zich destijds gedroegen.
Plantage d’Amour is dan ook meer dan een goed geschreven meeslepend verhaal, het geeft kleur aan de zwarte geschiedenis van de slavernij in Suriname. Zonder moralistisch te worden, laat Clark Accord ons zien hoe belangrijk het is om de geschiedenis van je voorouders te kennen en deze door te blijven geven aan de nieuwe generaties.
Daarnaast geeft hij ons een interessant kijkje in de mystieke gebruiken van het oude Suriname, maar dan wel door een nuchtere Hollandse bril. Plantaga d’Amour is meeslepend en interessant en smaakt naar meer. Helaas kan Clark Accord niet voor een vervolg zorgen, maar allicht is er nog een afstammeling van Philipus Andro Macnack met net zo’n schrijftalent als Accord.
Plantage d’Amour krijgt vier van de vijf roze kogels.
