Echte mannen hebben een baard

Echte mannen hebben een baard

Tags:

Mannen zijn harig. Zo is dat nou eenmaal. De één is hariger dan de ander, maar haar hebben we allemaal. Op hoofd, borst, rug, ballen, billen, oren, neus, tenen, kin en god weet waar nog meer. Haar is een keuze, nu meer dan ooit, en dan zeker zichtbaar haar. Zoals de inmiddels niet meer te ontkennen pluk haar op mijn kin. Mijn baard. Ik heb namelijk een baard.

baardmanHet gebeurde eigenlijk vanzelf en onschuldig. Van een five-o-clock-shadow naar een stoppelbaard naar wat ruige plukjes en toen ineens, de baard. Want ik was op vakantie en als mannen iets fijn vinden om op vakantie níet te doen dan is het scheren. Scheren staat namelijk gelijk aan vroeg opstaan en naar je werk gaan en eruit zien zoals van je wordt verwacht. En daar houden wij eigenlijk niet van, liever zijn we woest en oer en onafhankelijk. Liever zijn we de jager die behaard met een speer op zoek gaat naar een prooi om te verschalken. Liever voelen we ons vrij en woelen we met onze knuisten door onze weelderige baard terwijl we de zonsondergang tegemoet rijden op paard of motor nadat we weer een dorp hebben geplunderd of een prinses hebben bevrijd.

Dus als we dan een keer bij de gratie van de baas twee weken vrij hebben om een tent op te zetten op één of andere Zuid-Europese kutcamping dan willen we daar woest en oer zijn. En dus wordt er niet geschoren. Lekker met jeukende kin de plasemmer naar het toiletgebouw brengen of met schurende stoppels in hawaiizwembroek de afwas doen tussen de schreeuwende Franse kinderen. Lekker oer.

Vrouwen lijken dit te begrijpen, en voor die twee weken per jaar waarbij haar vent er in het juiste licht uitziet als de Marlboro Man is ze bereid om een geïrriteerde kin voor lief te nemen. En dan komt het beffen na de vakantie wel weer.

Na de vakantie. Het moment. De maandag dat de man weer naar zijn werk moet. De wekker staat op tijd, “vergeet je niet te scheren schat”, roept zijn vrouw hem nog na terwijl hij richting de douche schuifelt. Hij pakt vertwijfeld zijn scheerapparaat ter hand en trekt met tranen in zijn ogen nog één keer aan het stukje haar onder zijn kin dat hem die twee weken het gevoel van ultieme vrijheid had gegeven. Ritueel wordt het haar verwijderd, via de handlebars en de sideburns naar foute Duitser en foutste Duitser en daarna niks. Helemaal niks.

Kaal en glad en terug in zijn keurslijf stapt de man in zijn Ford Mondeo om de komende maanden printers te gaan verkopen aan mensen die helemaal geen printers willen hebben. Terwijl hij op een afgelegen industrieterrein in Almere iemand van de juiste tonerkeuze probeert te overtuigen dwaalt zijn hand per ongeluk af naar zijn kin. Hij voelt niks. Helemaal niks.