18-08-2008 | ... en alles
Ik was al een tijdje geïntrigeerd door de kaft van Extreem Luid en Ongelooflijk Dichtbij van Jonathan Safran Foer, steeds als ik het in de Bruna op het station zag liggen. Dus toen ik toe was aan een nieuw boek, heb ik het snel gekocht. Het boek gaat over de negenjarige Oskar, een nogal vroegwijs (zeg maar gerust hoogbegaafd en licht autistisch) jongetje in New York dat naar eigen zeggen “uitvinder, sieradenontwerper, amateur-entoloog, Francofiel, veganist, origamist, pacifist, slagwerker, amateur-astronoom, computerdeskundige, amateur-archeoloog, verzamelaar van: zeldzame munten, vlinders die een natuurlijke dood zijn gestorven, miniatuurcactussen, Beatles-memorabilia, halfedelstenen en nog veel meer” is. Oskar heeft zijn vader verloren tijdens de aanslagen van 11 september en kan het verlies maar moeilijk verwerken. Zijn moeder praat niet veel, maar heeft intussen wel een nieuwe vriend en zijn klasgenootjes vinden hem maar vreemd. Zijn oma woont aan de overkant van de straat en met haar heeft Oskar een bijzondere band. Op een dag vindt Oskar tussen de spullen van zijn vader een vaas met daarin een envelop waar een sleutel in zit. Op de envelop staat “Black” geschreven, met rode pen. Oskar besluit uit te zoeken welk slot bij de sleutel hoort, in de hoop meer te weten te komen over wat zijn vader bezighield. De zoektocht door New York die volgt is redelijk bizar, niet op zijn minst doordat hij door een negenjarige wordt beschreven. Al snel ontdekt Oskar dat ‘Black’ een naam moet zijn. Immers, vertelde de mevrouw van de knutselwinkel hem, als mensen een gekleurde pen uittesten schrijven ze de naam van die kleur op (“rood” dus, in Oskars geval) en niet...read more
31-07-2008 | ... en alles
Hoe meer ik lees van Murakami, hoe meer ik er van overtuigd raak dat deze man niet van deze planeet komt. Hoe het hem lukt om in elk boek weer verrassend te zijn en niet in te boeten aan briljantie is mij een raadsel. Norwegian Wood is het verhaal van Watanabe. Of eigenlijk van Watanabe, Naoko, Kizuki en Midori. De mooie Naoko en Kizuki groeien samen op en krijgen verkering. Watanabe zit bij Kizuki op school en al snel zijn ze vaak met zijn drieën op stap. Watanabe en Kizuki gaan als mannen onderling ook vaak samen op stap, maar de keren dat Watanabe en Naoko samen zijn, voelt het vreemd aan. Naoko praat niet graag en Watanabe is een luisteraar, dus vaak lopen ze gewoon zwijgend rond. Als Kizuki na een avondje poolen met Watanabe geheel onverwacht zelfmoord pleegt, is dit uiteraard een grote klap voor Naoko en Watanabe. Kizuki blijft voor altijd 17, terwijl de andere twee ouder worden en gaan studeren. Af en toe komen Naoko en Watanabe nog samen en lopen dan samen zwijgend door Tokio, omdat ze niet praten over het enige wat hen echt bindt; Kizuki. Terwijl het Watanabe lukt om aardig door te leven -samen met zijn nieuwe vriend Nagasawa gaat hij geregeld op vrouwenjacht- valt het leven Naoko steeds zwaarder en laat ze zich opnemen in een speciale kliniek, waar mensen simpelweg helen door zich af te zonderen van de wereld en samen in hun eigen levensonderhoud te voorzien door groente en fruit te telen. Hij en Naoko schrijven elkaar brieven en hun vriendschap verdiept zich. Als hij haar besluit te...read more
04-06-2008 | ... en alles
“Wéér een Murakami review Judith?” “Jahaaaaaa, maar hij is ook zo goed, dat moeten de bezoekers van PiBu ook weten!” Het is nog geen obsessie. Nog niet. Dit is ook voor het eerst dat ik blij ben met mijn drukke schema, ik heb simpelweg de tijd niet om elke dag Murakami te lezen, anders zou ik het zo doen. Schreef ik hier nog dat Murakami niet zo goed is in korte verhalen, daar moet ik nu keihard op terug komen. De Olifant Verdwijnt bevat zes korte verhalen en ze zijn alle zes briljant. Voor deze review heb ik geprobeerd mijn favoriet uit te kiezen, maar ik kan het niet. Elk verhaal is anders, elk verhaal heeft een andere insteek, de enige overeenkomst die ze hebben is dat ze briljant zijn en het Murakami wederom is gelukt om je mee te slepen in zijn vreemde maar toch zo aannemelijke wereld. Een overval op een McDonalds, een dansende dwerg, kleine TV People die met tv’s sjouwen, een rijkaard die als hobby schuurtjes in brand steekt, een olifant die spoorloos verdwijnt en opwindvogels. Het klinkt vreemd, maar zodra je ogen over de pagina’s vliegen, is het allemaal verdomd aannemelijk. Het enige punt van kritiek wat ik kan bedenken is dat deze bundel slechts 190 pagina’s heeft. Wat eigenlijk ook wel weer fijn is, want nu kostte mijn Murakami-verslaving me maar een halve dag. Lees hier een korte samenvatting van de verhalen en een fragment. De tweede broodjesroof Een pas getrouwd stel zit in hun appartement met een lege koelkast. Hun honger is onvoorstelbaar groot en ze hebben alleen wat bier en vier...read more
21-04-2008 | ... en alles
Omdat ik zo onder de indruk was van Hard Boiled Wonderland En Het Einde Van De Wereld, heb ik een hele stapel boeken van meesterschrijver Haruki Murakami gekocht om me opnieuw door hem te laten betoveren. Spoetnikliefde overtreft HBWEHEVDW helaas niet, maar tijdens het lezen wordt wel wederom duidelijk dat Murakami een van de grootste schrijvers van deze tijd is. Spoetnikliefde is het verhaal van Sumire, verteld door K., haar beste vriend. K. en Sumire hebben elkaar op de universiteit leren kennen en K. valt al snel voor de enigszins aparte Sumire. Ze wil schrijfster worden, trekt zich weinig aan van de wereld en belt K. vaak midden in de nacht wakker om de vreemdste gesprekken te voeren. Uiteindelijk wordt K. docent, terwijl Sumire op haar kamertje probeert een briljante roman te schrijven, wat haar maar niet wil lukken. Zo kabbelt het leven voort, K. heeft inmiddels door dat de liefde niet wederzijds is en werpt zich op als haar beste vriend. Aan dit leventje komt een einde als Sumire de mooie Mioe leert kennen. De twee vrouwen kunnen het goed met elkaar vinden en Sumire valt als een blok voor Mioe, helaas is Mioe getrouwd en lijkt de liefde niet wederzijds te zijn. Omdat Mioe van mening is dat Sumire er nog niet klaar voor is om een briljante roman te schrijven, biedt ze Sumire een baan aan op haar kantoor. Dan begint Sumire -en dus ook haar relatie met K.- langzaam te veranderen. Onder invloed van Mioe draagt ze geen verschillende sokken meer, maar nette kantoormeisjeskleding. Omdat ze steeds meer en meer werkt, heeft ze geen tijd...read more
27-02-2008 | ... en alles
Om deze review meteen maar goed te beginnen; dit is het beste boek wat ik ooit heb gelezen. Haruki Murakami is een briljante schrijver die met Hard Boiled Wonderland En Het Einde Van De Wereld een waar meesterwerk heeft afgeleverd. Eerlijk gezegd heb ik er ook spijt van dat ik dit boek in sneltreinvaart uit heb gelezen, want zo’n ervaring zal ik niet snel nog eens meemaken. Waren de eerste twee hoofdstukken nog een beetje onwennig, na hoofdstuk drie kon ik het boek niet meer wegleggen, zelfs als ik het had gewild. HBWEHEVDW is het verhaal –of eigenlijk de twee verhalen- van een naamloze man die als calcutec werkt. Dit betekent dat hij zijn twee hersenhelften mentaal in tweeën kan delen en zodoende als decoderingssleutel fungeert en hij belangrijke bedrijfsinformatie beveiligt. Omdat dit proces zich in zijn onderbewustzijn afspeelt, weet hij niet wat de informatie inhoudt. In de even hoofdstukken is een belangrijke decoderingsopdracht het hoofdverhaal en leren we de hoofdpersoon kennen als iemand die zijn werk niet al te bijzonder vindt en het liefst als een kluizenaar leeft na zijn stukgelopen huwelijk. Zijn kijk op de wereld is echter bijzonder humoristisch gelardeerd met een fikse dosis cynisme. Deze hoofdstukken lezen als een trein en worden afgewisseld door een vreemde sprookjeswereld in de even hoofdstukken. In deze hoofdstukken ontmoeten we een man die zich net in de Stad heeft gevestigd. Deze stad is ommuurd en alles en iedereen heeft zijn plek. Zo ook ieders schaduw, die blijft buiten de poorten om te sterven. De man heeft nog maar net afscheid genomen van zijn schaduw en zodoende heeft hij nog...read more
