Toen ik je zag is het openhartige verhaal van Isa Hoes over haar leven met Antonie Kamerling. Een moeilijk boek om te recenseren, want kun je de beschrijving van de liefde tussen twee mensen langs de literaire meetlat leggen? Het plot is ook niet heel erg verrassend, je weet immers al welke heftige keuze Antonie Kamerling maakt…
De ondertitel van het boek is ‘Mijn leven met Antonie’, dus start Isa Hoes nog voor hun eerste ontmoeting en vertelt ze over hoe ze de bewuste keuze maakte om te gaan acteren, hoe Antonie per ongeluk in het vak rolde en hoe ze elkaar leerde kennen op de set van Goede Tijden, Slechte Tijden.
Ze hebben een turbulente relatie. Niet zozeer doordat ze niet bij elkaar passen, maar omdat ze onder bijzondere omstandigheden leven. Als hun relatie uit komt, is het voorpaginanieuws voor de roddelbladen, en Antonie is zo populair onder de fans van GTST, dat ze niet normaal over straat kunnen.
Af en toe is Antonie een tikje neerslachtig en uitgeblust, maar dat is niet zo heel erg vreemd met zo’n hectisch leven. Als ze beiden uit GTST stappen, gaat het direct beter en komen ze in rustig vaarwater terecht. En als ze wel weer overlopen hebben ze een makkelijke manier gevonden om hun rust weer te pakken; ze gaan op vakantie.
Als acteur heb je een onvoorspelbaar leven. Het ene moment zit je maanden op de bank, en dan opeens moet je verschillende klussen met elkaar zien te combineren. Isa kan hier redelijk goed mee omgaan, maar Antonie niet. Hij heeft vaker last van neerslachtige buien, en is alleen maar moe. Op feestjes en premières laat hij zich van zijn beste kant zien, maar daarna stort hij in.
En dan komt All Stars voorbij. Antonie is direct enthousiast en de film wordt een groot succes. Het grootste succes voor Antonie zelf is dat hij eindelijk iets met een van zijn grootste passies mag doen; muziek. Als Hero scoort hij met ‘Toen ik je zag’ een enorme hit, en samen met Isa en een band, reist hij langs verschillende kroegen en clubs.
Het is een topjaar. Maar door het gebrek aan rust, stort Antonie in. Dus gaan ze weer op vakantie en volgt Antonie allemaal vage “therapieën”. Naar een echte arts wil hij niet, Antonie is er van overtuigd dat het probleem wel meevalt, en dat hij door massages, rebirthen, floating, reiki en shiatsu weer beter in zijn vel komt te zitten.
En ergens heeft hij gelijk, want zijn vreemde buien gaan altijd weer over. En dan is Antonie de perfecte man. Hij werkt hard, hij is lief voor Isa en ze praten erover om een kindje te nemen. In 1998 wordt Isa zwanger. De zwangerschap is zwaar, en vlak voor de bevalling slaat Antonie door. Maar zoals altijd gaat deze bui snel voorbij en na de bevalling blijkt Antonie een geweldige vader te zijn.
Hun levensgeluk lijkt compleet, maar Antonie heeft steeds vaker last van buien en hun relatie wordt steeds zwaarder. Antonie lijkt nog maar twee standjes te hebben; of hij ligt uitgeput in bed, of hij stuitert als een dolle rond. Hij kan en wil niet met Isa praten over wat er met hem omgaat, en Isa kan en wil niet met haar vrienden en familie praten over hoe haar relatie kapot gaat.
Op basis van een boek kun je geen diagnose stellen, maar iedereen die iets weet van psychische ziektes heeft op dit punt van het boek door dat Antonie Kamerling manisch-depressief is. En deze ziekte gaat niet weg door een goede massage en een lange vakantie.
Omdat Antonie elke vorm van behandeling weigert, escaleert de boel. Maar het gaat steeds weer voorbij. Er zijn steeds weer korte periodes dat hij gewoon zichzelf is. Dus blijven ze samen en vecht Isa voor hun relatie. Maar in je eentje kunt je niet vechten en uiteindelijk dwingt ze Antonie om toch naar een arts te gaan. Deze arts geeft aan dat hij het vermoeden heeft dat Antonie manisch-depressief is. Een heftige ziekte, maar met de juiste combinatie van medicijnen en therapie, kun je hier prima mee leren leven.
Maar Antonie wil niet. Op 6 oktober 2010 besluit hij zijn leven te beëindigen.
Toen ik je zag was een heftige leeservaring. Ik heb zelf iemand in mijn directe omgeving die manisch-depressief is en bij vlagen ook suïcidaal. Maar ze gaat er redelijk goed mee om. Ze krijgt hulp, ze praat en zo heeft ze steeds vaker goede periodes.
Antonie deed alles alleen. En omdat hij weigerde met Isa te praten, worden zijn motieven in dit boek niet echt duidelijk. Isa kan ook alleen maar vertellen hoe het voor haar was om met Antonie te leven, maar naar wat er in hem om ging, kunnen we alleen maar gissen.
En dat maakte me boos. Als hij eerder professionele hulp had gezocht, was het misschien anders gelopen. Maar omdat hij zelf zijn situatie bagatelliseerde (‘Ik voel me nu toch weer goed, Isa?’) en altijd weer op zijn pootjes terecht kwam, leek hulp zoeken niet nodig. Tot hij weer manisch of depressief werd. Nu wil ik absoluut niet beweren dat zijn dood voorkomen had kunnen worden, maar als ze hulp hadden gekregen, hadden zowel Antonie als Isa zich misschien niet zo alleen en onbegrepen gevoeld.
Ik kan en wil dit boek geen beoordeling geven. Wel hoop ik dat het succes van dit boek (voor de derde week op rij op nummer 1 de bestsellerlijsten) er voor zorgt dat mensen zich meer bewust worden van psychische ziektes, er meer over gaan praten en op tijd aan de bel trekken.
Want uiteindelijk was voor mij de dood van Antonie niet het meest schokkende aan dit boek, maar hoe ontzettend lang Isa en Antonie de schone schijn op wisten te houden.
Wil jij Toen ik je zag van Isa Hoes lezen? Via deze link bestel je dit boek bij Bol.com.
