In de Alpen schiet een bus door de vangrail. In de bus zitten zeven jongetjes van het voetbalteam uit Broekmeer. Een van de jongetjes overleeft het ongeluk niet. In Nederland hebben de ouders van de jongetjes zich verzameld. Ze weten dat een van de kinderen het niet gered heeft, maar ze weten niet welke…
Sofie is dertien als ze naar het kleine Broekmeer verhuist. Haar eerste vriendin wordt Els – de dochter van de drogist – die haar import noemt. Sofie beschouwt zichzelf liever als export. Na een paar jaar verdwijnt ze zomaar uit het dorp en er gaan verschillende geruchten rond. Ze zou in de grote stad D. zijn gaan wonen, waar ze de muze is van een kunstenaar. Ondertussen gaat het leven in het dorp door. De kinderen groeien op, trouwen met elkaar en krijgen zelf ook kinderen. Af en toe gaat er iemand vreemd, maar daar wordt niet over gepraat.
Jaren later komt Sofie opeens terug en trouwt met René. Ze zijn een droompaar. Tot René verlamd raakt bij een bizar ongeval en verandert in een cynisch wrak op wieltjes.
Als Mounir en Miriam in Broekmeer komen wonen, verandert er langzaam iets. Dat komt vooral door de rijke en ambitieuze Mounir. Ook al is zijn Nederlands vloeiend en is hij een succesvol ondernemer, de dorpelingen zien hem voornamelijk als een domme buitenlander. Voor Mounir is het erg belangrijk om geaccepteerd te worden in de gemeenschap, dus is hij erg actief in het dorpsleven als hij niet op zakenreis is.
Als Mounir in Italië is, krijgt hij met een compagnon het idee om een trainingskamp in Italië te organiseren voor de F-jes van De Poldervogels. Veel ouders vinden het overdreven, maar de jongens zelf zijn enthousiast, dus wordt de trip geregeld. Op de heenweg verongelukt de bus.
De ouders verzamelen zich in de kantine van De Poldervogels en krijgen daar te horen dat één van de jongens het ongeluk niet heeft overleefd, het is alleen niet duidelijk om welk kind het gaat. Uiteraard hoopt elke ouder dat het niet om hun kind gaat, dus moet het om het kind van een van de anderen gaan. Maar in zo’n hechte gemeenschap durf je dat ook niet te hopen. De hele nacht blijven ze samen. Iedereen is er, behalve Sofie.
Later blijkt dat die nacht niet alleen een van hun kinderen is gestorven, maar dat er diezelfde nacht een nieuw leven is verwekt. Sofie is zwanger. Maar van wie? René is verlamd vanaf zijn middel en kan nooit de vader zijn.
Yolanda Entius heeft ervoor gekozen om eerst de dorpsbewoners aan de lezers voor te stellen en dat is een verrassend goede keuze geweest. Tegen de tijd dat de ouders zich in de kantine hebben verzameld, ken je ze allemaal en hoop je met ze mee. Een stel vond ik bijzonder onsympathiek (Caspar en Desiree) en ik betrapte mezelf er stiekem op dat ik hoopte dat het hun kind was. Waardoor ik me direct weer schuldig voelde, want dat kind kan er natuurlijk niets aan doen dat zijn vader een lul is en zijn moeder een hysterica.
Alle karakters zijn bijzonder geloofwaardig neergezet, net als de -soms beklemmende – sfeer in een klein dorp als Broekmeer. Complimenten dus voor de auteur, ‘De Gelukkigen’ is niet alleen mooi om te lezen, maar ook spannend en interessant. Derhalve krijgt dit boek vier van de maximaal vijf roze kogels.
