“Goede keuze jongen, dan leef je in rust en vrede.” Dit is wat de huisarts zei die ik bezocht met mijn kerel in het kader van mijn gescheurde enkelbanden, nadat we kort hadden gebabbeld over het hoe en wat in Marokko als Nederlandse. Deze Marokkaanse arts bevestigde de uitstekende keuze die mijn kerel heeft gemaakt door met mij te trouwen. En niet met een Marokkaanse dame. Dit is natuurlijk egostrelend en bij lange na niet de eerste keer dat we dit te horen kregen van een Marokkaanse man.
Heel typisch, want wat is dat toch met Marokkaanse mannen ten opzichte van Marokkaanse vrouwen? Of misschien wel: wat is het probleem dat Marokkaanse vrouwen voor Marokkaanse mannen creëren? Laat ik de uitzondering die de regel bevestigt nu buiten beschouwing laten, want er zijn uiteraard ook Marokkaanse vrouwen die het leven van hun man niet zuur maken. Zo zijn er ook Nederlandse (of Europese) vrouwen die het leven van hun man wél zuur maken. Persoonlijk weet ik dat ik er daar niet eentje van ben. Lucky bastard dus die kerel van mij.
Vaker krijgt mijn hubbie dus deze goedkeurende reacties op het feit dat hij getrouwd is met een Nederlandse. In sommige situaties zijn de mannen haast jaloers. Het zijn niet alleen jonge mannen die deze goedkeuring uiten, maar ook mannen van middelbare leeftijd, of zelfs de opa. Marokkaanse vrouwen? “Meshekil meshekil”, problemen problemen.
Wat ik hier om me heen zie, onafhankelijk van het feit dat huwelijken hier regelmatig stroef lopen of zelfs kapot gaan doordat het koppel veel te snel of te vroeg in het huwelijksbootje is gestapt (wat weer te maken heeft met de regels binnen de Islam, “vriendje en vriendinnetje” bestaat niet, net als samenwonen zonder getrouwd te zijn), is het moeilijke gedrag van vrouwen.
Marokkaanse vrouwen zijn veeleisend, materialistisch en hechten enorm veel waarde aan het oordeel van een ander – tantes, de buurvrouw, de lerares van haar kind, de ouder van een klasgenoot, de schoonmoeder van de vrouw van de traiteur van haar beste vriendin… – en verwachten van hun mannen dat zij daar gehoor aan geven en in tegemoetkomen. Ondertussen zijn ze zelf liever lui dan moe en houden maar al te graag de schone schijn op. Schreeuwen tegen het huishoudhulpje, commentaar leveren op de echtgenoot in het bijzijn van anderen, volledig zwijgzaam deelnemen aan een familiediner zonder ook maar één keer een glimlach te tonen: Rupsje Nooitgenoeg in haar element.
Als dit het standaard profiel is van de Marokkaanse vrouw, hoe komt het dan dat de reactie van de man hierop uitblijft? Waarom blijft de vrouw domineren, terwijl wij in Europa denken dat binnen de Islamitische samenleving de vrouw een ondergeschikte rol speelt? Niet binnen het gezinsleven dus. Wij zijn voor gelijkheid in een relatie, niet óf de man óf de vrouw domineert. Zouden de Marokkaanse mannen met hun goedkeurende opmerkingen over de Europese vrouw denken dat die man daardoor meer kans heeft om te domineren, of zien en waarderen zij de gelijkheid binnen de relatie?
Ik ken vandaag de dag beter de Marokkaanse vrouw die in Marokko woont, dan de Marokkaanse vrouw die in Nederland woont. Wel heb ik een vriendin die Marokkaans is, in Parijs woont en getrouwd is met een Franse kerel. Zij is en blijft een Marokkaanse vrouw, maar zou moeite hebben te re-integreren binnen de Marokkaanse maatschappij, omdat haar denkbeelden en haar manier van doen zijn veranderd. Een andere Marokkaanse vriendin die jarenlang in Parijs heeft gewoond en nu sinds een paar jaar terug is in Marokko, getrouwd met een Marokkaanse man, geeft mij de indruk niet te beantwoorden aan het beeld van de “echte” Marokkaanse vrouw. Al weten we nooit hoe de zaken lopen binnen de vier muren van het huis.
Ik wil niet over een enorme problematiek spreken, maar de oorzaak van dergelijk gedrag bij de Marokkaanse vrouw ligt denk ik in het volgen van het voorbeeld, binnen de cultuur en maatschappij, generatie op generatie. Dochter ziet hoe haar moeder zich gedraagt en leert hoe zij het zelf aan kan gaan pakken. Veel ongetrouwde Marokkaanse vrouwen doen zich voorbeeldig voor als ze een man aan de haak willen slaan, ze kunnen perfect de ideale vrouw spelen. Jonge vrouwen willen graag trouwen, want als je tegen de dertig loopt zit je al gauw over de uiterlijke houdbaarheidsdatum en loop je het risico dat je geen man meer vindt die met jou het huwelijk wil consumeren. Eenmaal getrouwd zwaait Madame met de scepter en dan niet alleen maar om heil en geluk te brengen voor de man. De man is in de val gelokt en heeft ook geen keus, want zíjn moeder wíl dat hij met een bloedmooie Marokkaanse trouwt. En haar wil, is wet.
photo credit: modenadude via photopin cc
