Natuur en Milieu wil dat restaurants in Nederland doggybags gaan introduceren bij de gasten, om de voedselverspilling tegen te gaan en het taboe rondom de doggybag te doorbreken. In enkele restaurants wordt al gevraagd of men het overgebleven eten mee wil nemen, maar zo normaal als het in bijvoorbeeld Amerika is, is het in Nederland nog lang niet. Waarom heerst er een taboe op het meenemen van niet opgegeten eten?
Schaamte
Op één of andere manier zit er schaamtegevoel vastgekleefd aan het meenemen van overgebleven voedsel in een restaurant. Na een fijn diner, waarbij niet iedereen alles op eet, hoor ik regelmatig mensen gekscherend zeggen: ‘vraag anders of je het mee mag nemen?’ De reactie is dan vaak: ‘doe normaal, echt niet’ of ‘ik kan morgen gewoon zelf weer koken’.
Waarom die schaamte? Er is betaald voor het eten, de één eet alles op, de ander niet en mag het mee naar huis nemen, om het bijvoorbeeld de volgende dag op te eten. Hartstikke handig! En anders verdwijnt het toch maar in de vuilnisbak. Verspilling alom. En tóch loopt in Nederland niemand graag met een zakje overgebleven eten naar buiten.
Normaal
In andere landen is het heel normaal te vragen om een meeneembakje of zakje. Sterker nog, de ober zal zelfs na het eten zelf al vragen of hij of zij het voor je in kan pakken om mee naar huis te nemen. Menig inwoner van de desbetreffende landen zal ook gewoon gelijk ‘ja’ zeggen. Maar als je het niet gewend bent, zeg je al snel nee, want het is misschien ‘wel heel gek’.
Waarom mensen het gek vinden heeft waarschijnlijk te maken met schaamte, maar misschien ook met status; ‘je gaat toch niet dat kleine restje eten mee naar huis nemen??’ Maar waarom bewaar je thuis zelf wel je avondeten, ook dat kleine restje, als je weer eens teveel hebt gemaakt? Omdat dan niemand het dan kan zien? Thuis eten bewaren is normaal, maar het meenemen uit het restaurant, waar het misschien ook gewoon wat teveel voor je was, is niet normaal.
Stimuleren door restaurants
Veel restaurants hebben nu een stapel bruine papieren zakjes van Natuur en Milieu ontvangen, om het gebruik ervan te stimuleren. En zo minder voedsel te verspillen. Ik vind het een goed plan. Weg met de taboes. Weg met de schaamte. Weg met de verspilling.
Obers moeten gewoon hardop aan gasten durven te vragen of ze het overgebleven eten mee willen nemen en de gasten moeten schaamteloos en volmondig ja kunnen zeggen. De andere gasten zullen het niet raar vinden, sterker nog, ze zullen zelf ook overgaan op het meenemen van het niet genuttigde voedsel. Of ze vinden het eerst wel raar, maar doen het dan, met schaamrood op de kaken, zelf toch ook. Want zó worden taboes doorbroken.
Onnodig en overbodig
Nu zijn er ook restauranteigenaren die vinden dat er niks over hoort te blijven. En de doggybag dus overbodig is. Daar ben ik het deels mee eens, want in bepaalde restaurants zijn de hoeveelheden inderdaad prima afgestemd op de behoefte van de gasten en is er nooit verspilling geweest.
En vaak is het wat overblijft, volgens de eigenaren, niets meer dan wat blaadjes groen, een klein stukje vlees of vis of wat pasta waar het lekkerste door de gast al uitgevist is.
Doggybag, ja of nee?
Ik ben vóór het gebruik van de doggybag en van mij mag het veel breder ingevoerd worden en het taboe eromheen afgeschaft. Nu ben ik zelf dol op eten en eet ik meestal alles op. En het restje van die grote salade hoef ik niet mee naar huis te nemen, want van slappe sla word ik gewoon niet blij.
Maar toen ik onlangs een heerlijke steenovenpizza voor minder dan de helft op had gegeten en mijn nog goed gevulde bord de restaurantkeuken in zag verdwijnen, dacht ik toch echt ‘oh, wat zou ik die andere helft morgen graag nog op willen eten’.
Maar ik durfde niet te vragen of ik het mee naar huis mocht nemen…
