12-07-2014 | ... en alles
Net als vele anderen in dit land zit ik, zonder baan, thuis. Werkloos dus. Vroeger was dat iets om je voor te schamen. Tegenwoordig is het ‘Ah, jij ook al, mijn man, vriendin, buurvrouw én de neef van de bakker ook’. Kortom, iedereen kent wel iemand die zonder werk zit. Te hopen op een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek. Nu krijgen werkzoekenden veel ongevraagde, vaak onhandige, tips. Laat mij je deze tip geven: geef deze tips niet. Onnodige tip 1: nabellen Ik hoor heel regelmatig de goedbedoelde tip om na het versturen van een sollicitatiebrief even het bedrijf te bellen waar je, samen met die 500 anderen, gesolliciteerd hebt op die geweldige functie. Nu ben ik zelf werkzaam geweest bij verschillende bedrijven waar de sollicitatiebrieven in mijn mailbox binnenkwamen. En niets is zo vervelend, noem het rustig bloedirritant, als kandidaten, terwijl alle info en sluitingsdatum in de vacaturetekst staat, na die tip van een kennis, vrolijk het bedrijf gaan bellen. Om even te laten zien hoe spontaan ze zijn. Allemaal. Geef jouw werkloze kennissen dus nooit meer de tip het bedrijf gezellig te bellen, als je wil dat zij ooit nog een baan krijgen. Tenzij het echt een goede inhoudelijke en serieus bedoelde vraag over de functie is. Er zijn momenteel namelijk zo bizar veel bedrijven waar de medewerkers dagelijks enorm druk zijn met het beantwoorden van al die telefoontjes, dat zij er volledig gek van worden. Begrijpelijk. En vervelend. Want door dat belgedrag van die honderden kandidaten die die tip opvolgen en denken spontaan te zijn en op te vallen, besluiten veel bedrijven nu dus mooi geen vacatures meer...read more
27-06-2014 | ... en alles
Ik zag een filmpje over Facebook dat mij aan het denken heeft gezet. Over hoe de posts van het ‘schijnbaar’ enorm vrolijke leven van de één, wellicht voor de ander een ontevreden, naar gevoel en onnatuurlijk gedrag teweeg kan brengen. Om er bij te kunnen blijven horen. Nu denk ik dat veel mensen wel weten dat de blije posts geen 24/7 weergave van de werkelijkheid zijn. En dat het leven niet iedere dag vol jolijt kan zijn. Maar hoe serieus neem jij het digitale leven van een ander? Blijheid Op Facebook is iedereen blij. De berichten zijn blij. Zo ook die van mij. Want ik hou van blije onzin. Vooral van onzin. Facebook zie ik dan ook als gein. Ik post niet vaak iets met de locatie erbij. Ik ben dan altijd bang dat er mensen die in de buurt zijn ook even gezellig langskomen. En misschien, hoogstwaarschijnlijk, wil ik dat niet. Als ik bijvoorbeeld een goed gesprek met iemand aan het voeren ben. Of met iemand op date ben. En wat kan het een ander eigenlijk ook schelen waar ik me bevind. Maar blij is goed. Want de meeste mensen weten ook wel dat een gezellige foto een moment weergeeft. Facebook is een leuk speledingetje, waar je lol mee maakt. En af en toe laat zien hoe fijn je het hebt. Ik zie zelden, nooit eigenlijk, een selfie van een behuild gezicht met uitgelopen make-up met de nieuwe status ‘single’ en daarbij het onderschrift ‘Ik vind er vandaag niks aan, het is uit en ik zie het even helemaal niet meer zitten’. Maar door alle blijheid en al...read more
30-05-2014 | ... en alles
Anno 2014 kan álles op televisie. Ik vraag me af of het niet wat minder kan. Iets minder ‘kijk wat wij allemaal wel niet durven op televisie’. Preutsheid is soms namelijk echt zo gek nog niet. Waarom willen veel Nederlandse televisiemakers dan per se zo grensoverschrijdend zijn. Less is toch more? Seks scoort In Nederland bestaan programma’s waar de gemiddelde wereldburger een rolberoerte van zou krijgen. Zo gaan, zonder gêne, alle soorten seksuele handelingen in praatprogramma’s over de tafel. En in “educatieve” programma’s leren maagden, maar ook gevorderden, voor de camera hoe ze elkaar moeten bevredigen. Uitgebluste stellen krijgen voor de kijkcijfers een tantra boek voor de kiezen. En bejaarden vertellen de kijker dat ze “het” nog vaak doen. En hoe. En daar mogen wij in de avonduren allemaal naar kijken. Hoera. Maar niet alleen later op de avond hoor. Wat dacht je van de avond reallife soaps waar de camera’s op de heen en weer bewegende lakens, waar gekreun onder vandaan komt, inzoomt. Ik ken kinderen van tien en twaalf jaar die daar naar kijken, want het concept van de show is onschuldig. Maar dát wil een kind toch niet per ongeluk zien? Dom is leuk Dan de aangedikte domheid. Massaal kijkt men naar mensen als Andy en Melisa. Wie zijn dat? Ik weet helaas, door een promo filmpje, dat Andy een enorm grote penis heeft. Hou op Nederlandse televisieregisseurs! Who gives a fuck! Waarom krijgt platvloerse domheid aandacht? Waarom kijken we nog steeds naar Barbie die zichzelf sneuer en sneuer maakt, terwijl niemand zich zorgen schijnt te maken om het, inmiddels behoorlijk ernstige, wel en wee van...read more
16-05-2014 | ... en alles
Ik post af en toe nog iets op Facebook. Rondkijken doe ik inmiddels zeer beperkt. Hier en daar zie ik nog wel een leuke foto of een goed artikel. Ik heb een Twitteraccount waar ik niks mee doe. Om maar te zwijgen over Instagram. Ik ga momenteel een natuurlijke social media-stop of vermindering tegemoet. En ik ben niet de enige die momenteel zo door het leven wandelt. Zou het dan toch ooit ophouden? Het is nieuw, dus je hebt een account Natuurlijk stopt het nooit helemaal. Dingen gaan in fases. En er komt steeds allerlei nieuwigheid bij. Ik sta altijd vooraan met nieuwe dingen. Maar ik geef ze ook altijd al heel snel weer op. Hyves, Facebook, Instagram, Twitter, LinkedIn, Foursquare, Spotify, you name it en ik heb een account. Blijkbaar. Want onlangs kreeg ik een bericht dat iemand mij heeft toegevoegd op Foursquare. Geen idee wat je met Foursquare moet doen. Maar, het was ooit nieuw, dus ik heb een account. Waarom overal hetzelfde posten? Facebook hou ik al wel lang vol en vind ik ook echt wel leuk en handig hoor. Twitter niet. Dat gaat mij te snel. En ik vind vreemde mensen volgen toch een beetje moeilijk en ik weet ook niet wie ik dan zou moeten volgen. Ik hoef niet alles van mensen te weten. Het doel van Instagram begrijp ik al helemaal niet. Op instagram kun je foto’s plaatsen en delen, ook op al je andere social media. Waarom overal hetzelfde posten? Na een handvol foto’s staat mijn Instagram account dan ook stil. Zakelijk gebruik ervan begrijp ik wel. Denk ik. Aan Pinterest doe...read more
24-01-2014 | ... en alles
Onlangs was in het nieuws dat 39% van de Nederlanders aan binge-watching doet. Binge-watchers kijken series. En dan niet als er toevallig eentje op televisie is. Een binge-watcher heeft complete series in huis en kijkt gemiddeld drie uur achter elkaar. Zelf doe ik er ook enorm aan en weet hoe verslavend het is. Maar, zo hou je het nog enigszins onder controle. Gevaar Het gevaar van binge-watching is uiteraard de verslavende werking. Je begint met de pilot aflevering van een nieuwe serie. Die is er om de personages, en hun relaties tot elkaar, te leren kennen. Bij de eerste aflevering kom je al snel in het verhaal. En bij de tweede aflevering is het hek eigenlijk al van de dam. Dan begint de fijne ellende en zit je voor je het weet vier uur verwikkeld in spanning, onopgeloste zaken, intriges, of waar de serie dan ook maar over gaat. En vergeet je dus mooi andere dingen te doen. Zoals sporten bijvoorbeeld. Of koken. Afspraken Maak daarom afspraken met jezelf omtrent jouw kijkgedrag. Stel een tijdslimiet in. Of hou je aan een aantal afleveringen per dag. Maar natuurlijk wel rekening houdend met de duur van een aflevering. Want vijf afleveringen van een half uur, is echt een andere afspraak dan vijf afleveringen van vijftig minuten. Als een serie vijf seizoenen heeft met zes afleveringen van drie kwartier per seizoen, lijkt dit voor een leek op seriegebied heel veel. Het is ook best veel. Maar geloof mij, bij een beetje echte binge-watcher is het eerste seizoen binnen een dag of twee al op. En de complete dvd-box is vaak binnen een...read more
